Aanpak stikstof gaat aan eigen succes ten onder

De PAS, waarin overheden, natuurorganisaties en ondernemers samenwerken, was vanaf 1 juli 2015 het antwoord op de vastgelopen vergunningverlening. Individuele initiatiefnemers kunnen met een eenvoudige melding (in plaats van een tijdrovende vergunningprocedure) een beroep doen op de PAS om tijdig toestemming te krijgen voor nieuwe en uitbreiding van bestaande activiteiten. De PAS borgt dat natuurdoelen worden gehaald.

De PAS bepaalt ook dat een deel van de daling van de stikstofdepositie mag worden ingezet voor nieuwe projecten, waarin uitbreiding van bestaande stikstofemissie aan de orde is. Deze zogeheten ‘ontwikkelingsruimte’ biedt dus ook mogelijkheden voor de gewenste economische ontwikkeling en ook voor investeringen in schonere productietechnieken.

Met andere woorden: economische ontwikkelingen blijven mogelijk onder voorwaarde dat de gestelde natuurdoelen wel worden gehaald. Op die manier kan de economie jaarlijks met 2,5% groeien zonder dat de beoogde depositiedaling in gevaar komt.

Hoe mooi en evenwichtig het ook klinkt, het systeem werkt nu al niet meer. Het gaat ten onder aan zijn eigen succes.

Maar hoe mooi en evenwichtig dit ook allemaal klinkt, het systeem werkt nu al niet meer. Het gaat ten onder aan zijn eigen succes. Er zijn in het eerste jaar van de PAS al zo veel meldingen binnengekomen, dat de norm van maximaal 1 mol (dat is maar 14 gram stikstof) per hectare in veel Natura 2000-gebieden al weer is aangescherpt.

In enkele gevallen was dat al binnen een maand. In die gebieden moet men al vanaf 0,05 mol een vergunning hebben. Daardoor zijn ondernemers weer genoodzaakt zich te begeven in lange procedures om eventueel een vergunning te krijgen en van nieuwe economische activiteiten komt weinig meer terecht.